“İncirli İlkokulu’ndaki Canım Kardeşlerim, Size bu satırları yazarken çok heyecanlıyım. Hepinize merhaba! Ben Yunus Akgün. Ama bugün size bir futbolcu olarak değil, bir ağabeyiniz olarak yazmak istedim. Çünkü sizi görüp videolarınızı izleyince, kalbimde tarifsiz bir sevgi oluştu. Dedim ki, Bu güzel çocuklara birkaç satır da olsa yürekten bir şeyler söylemeliyim. Sizler, bu ülkenin en kıymetli hazinelerisiniz. Bugün sıralarda oturup ders çalışan, oyun oynayan o güzel yürekler, yarın bu ülkenin öğretmeni, mühendisi, doktoru, belki bilim insanı, belki sanatçısı olacak. Kim bilir, belki de aranızdan biri ay yıldızlı formayı giyip bizim gibi sahalarda olacak! Ama ne olursanız olun, hangi mesleği seçerseniz seçin, önce iyi bir insan olun. Çünkü insanın asıl gücü, yüreğinden gelir. Cumhuriyet, bize sadece bir yönetim biçimi değil; özgürce düşünmeyi, kendimize güvenmeyi ve geleceğe umutla bakmayı öğretti. Atatürk’ün ‘En büyük eserim’ dediği Cumhuriyet, bize çalışmanın, öğrenmenin ve vazgeçmemenin ne kadar kıymetli olduğunu gösterdi. Köyde ya da şehirde olmanız önemli değil; önemli olan içinizde yanan o inanç ve azimdir. O içinizdeki güçle neler başarabileceğinizi bir gün siz bile şaşırarak göreceksiniz. Siz de her sabah okula giderken ‘Ben bu ülkenin geleceğiyim’ diyerek yürüyün. Kitapları çok sevin. Bilgiyi sevin. Ülkenizi, bayrağınızı ve birbirinizi sevin. Çünkü biz biriz, birlikte güçlüyüz. Bu topraklar bize emanet. Ve en güzeli de gelecek, size emanet. Bir gün yollarımız kesişirse ki umarım kesişir, belki okulunuza gelirim, belki birlikte top oynarız. O güne kadar gözlerinizdeki ışıltıyı kaybetmeyin. Hayal kurun, çok çalışın, asla vazgeçmeyin. Sizi yürekten seviyorum. Hepinizi tek tek kucaklıyorum.”
